Σελίδες

Παρασκευή 27 Φεβρουαρίου 2015

Το ταξίδι των χαρταετών.....


Γεια σας φίλες μου!!!!!
Μετά από τις απαραίτητες δουλειές στα χωράφια εδώ είμαι πάλι με νέες δημιουργίες.Από ότι είδα σπάσαμε το φράγμα των 400 χαρταετών!!!!
Γιούπι!!
Λεβάντα!!!!Αγαπημένη!!!Μου αρέσει το άρωμά της,το χρώμα της,όλα!!!
Φακελάκια γεμισμένα με λεβάντα από τον κήπο μου για τα συρτάρια τις ντουλάπες....
όλα φτιαγμένα στο χέρι....σύνολο 10 παρακαλώ...

           Εδώ διακοσμητικοί χαρταετοί με ντεκουπαζ και τους έφτιαξα με μια συνταγή κρύας πορσελάνης.Το έκανα πρώτη φορά και δεν ξέρω το αποτέλεσμα πως θα είναι,πάντως αυτά που διάβασα έλεγαν ότι δεν παθαίνει τίποτα.Το μόνο πρόβλημα δεν στέγνωναν λόγω καιρού αλλά δεν μπορούσα να περιμένω.Η συνταγή εδώ.
                               
Εδώ άλλα δυο φανελάκια με χαρταετούς!!!!!
Αυτά φίλες μου.Το υπέροχο ταξίδι των χαρταετών τελείωσε.....και είμαι λυπημένη....Μακάρι να μπορούσα να φτιάξω τόσα κι άλλα τόσα!!!Τα πράγματα έχουν φύγει ταξιδεύουν προς Βέροια μπορεί να έχουν φτάσει κιόλας.Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να πάνε όλα καλά,να πουληθούν όλα!!!
Σας ευχαριστώ και τα ξαναλέμε!!!!!!
                                                                 Φιλιά!!!!

Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2015

Χαρούμενοι χαρταετοί!!!


Μαρία Πυλιώτου

Χαρούμενοι χαρταετοί

Το διήγημα αναφέρεται στην κατάσταση που ακολούθησε μετά την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο το 1974 και το διαχωρισμό των Ελληνοκύπριων από τους Τουρκοκύπριους.

Όταν έφευγαν φορτωμένοι όλα τους τα πράγματα, κανένας δεν μπορούσε να πείσει το Γλαύκο πως δε θα γύριζε σύντομα πίσω.
Κι όμως πέρασε ένας ολόκληρος χρόνος. Ο πόλεμος τελείωσε, οι πυροβολισμοί, οι βομβαρδισμοί σταμάτησαν, κι αυτοί που έφευγαν μέσα στη φωτιά αποφάσισαν να γυρίσουν. Το σπίτι τους βρισκόταν στα «σύνορα».
Κανένας δεν μπορούσε να τους εμποδίσει: «Καλέ, δε φοβάστε; Δυο βήματα πιο κάτω… Θεέ μου, αν ξαναρχίσουν;». Πιο πολύ απ’ όλους ήθελαν τα παιδιά. Ο Γλαύκος και η Δανάη. Ένα χρόνο μακριά από το σπίτι τους το νοστάλγησαν. Την αυλή, τις βεράντες, τα δωμάτια. Και τη μεγάλη ταράτσα. Σαν έφτασαν, δεν ένιωσαν τίποτα από το φόβο που προσπαθούσαν οι άλλοι συγγενείς και φίλοι να τους μεταδώσουν. Ήταν ένα ήρεμο απριλιάτικο δειλινό. Ο ουρανός στη δύση ολοκόκκινος έκανε τα δυο παιδιά να μελαγχολήσουν και να νοσταλγήσουν τους παλιούς καλούς φίλους.
Βοήθησαν όλοι και τακτοποιήθηκαν τα πάντα: έπιπλα, ρούχα, μαγειρικά σκεύη, βιβλία, όλα μέχρι το βράδυ. Κοιμήθηκαν κουρασμένα, ωστόσο ικανοποιημένα που γύρισαν στο πατρικό τους σπίτι.
Ξημέρωσε Κυριακή. Ανοιξιάτικη δροσερή. Τι έκπληξη, Θεέ μου. Στο δωμάτιό τους ένας μεγάλος χαρταετός.
– Σ’ ευχαριστούμε, πατέρα.
Είναι σίγουρα πως κάθισε αργά το βράδυ να τους τον φτιάξει, για να μπορέσει να τους χαρίσει την πρώτη κυριακάτικη χαρά στο δικό τους σπίτι. Από μικρά παιδιά παίζανε με τους χαρταετούς τέτοια εποχή. Μαζί κι ο πατέρας που έκανε πάντα σα μικρό παιδί.
– Σ’ ευχαριστούμε, είπανε ξανά και τον φίλησαν.

πίνακας ανακοινώσεων από παλιό συρτάρι.....
 Χαρούμενα και τα δυο ανέβηκαν στην ταράτσα. Ο αέρας πρωινός - δροσερός φυσούσε από το Νότο. Και νάτος κιόλας ο χαρταετός όμορφος - καμαρωτός να πετά κι όλο να τραβά κατά το Βορρά. Ο σπάγκος ήταν μακρύς και γερός. Τον άφησαν όλο. Πόσο όμορφα νιώθανε. Σαν τον παλιό καλό καιρό.
Ξαφνικά λίγο πιο κάτω κατά το Βορρά, λίγο πιο πέρα από τη «γραμμή» από μια άλλη ταράτσα αντίκρυ, δυο άλλα παιδιά κουνούσαν τα χέρια χαρούμενα και ξεφώνιζαν.
– Σίγουρα μας καλωσορίζουν, ψιθύρισε ο Γλαύκος.
– Πρέπει και μεις να φωνάξουμε να μας ακούσουν, σκέφτηκε η Δανάη.
– Τι να πούμε;
– Να, κάτι για να δείξουμε πως θέλουμε να ’μαστε «φίλοι».
Δυο ταράτσες, τέσσερα παιδιά, μια «γραμμή» ανάμεσά τους κι ένας χαρταετός. Ακόμα κι ένα νήμα γερό που ξεκινά από τούτα τα παιδιά και φτάνει με το χαρταετό ως τ’ άλλα.
– Εγώ λέω να γράψουμε στο χαρταετό ένα μήνυμα.
– Κατάλαβα. Δηλαδή κάτι που να λέει πως δε θέλουμε πολέμους. Θέλουμε να ζήσουμε αδελφωμένα…
Την άλλη μέρα ο χαρταετός έγραφε: «ΕΙΡΗΝΗ, ΑΓΑΠΗ». Ευτυχώς φυσούσε πάλι από το Νότο. Τι όμορφα! Ακόμα κι ο ίδιος ο χαρταετός βιαζόταν να πετάξει και να φτάσει γοργότερα στ’ αντικρινά παιδιά.
– Μα αν δεν ξέρουν ελληνικά; Αν δεν μπορέσουν να το διαβάσουν; σκέφτηκε ο Γλαύκος.
– Δεν έχει σημασία, θα καταλάβουν. Θα το νιώσουν.
Πραγματικά. Ήταν ένα χαρούμενο συναπάντημα. Με χαρούμενα ξεφωνητά μια απ’ εδώ και μια απ’ εκεί πέρασαν όλο το δειλινό τους χωρίς να βαρεθούν.
ένας μεταλλικός χαρταετός....
 Την επομένη σαν βγήκαν να πετάξουν το χαρταετό απογοητεύτηκαν. Ο αέρας φυσούσε από το Βορρά.
– Πώς θα καταλάβουν οι φίλοι μας τώρα πως είμαστε στην ταράτσα;
Έμειναν αρκετή ώρα να κοιτάζουν λυπημένα κατά τη μεριά των απέναντι φίλων. Πώς θα στείλουν σήμερα το μήνυμά τους;
Ξαφνικά ένας χαρταετός φάνηκε να ξεκινά από την άλλη μεριά και να φτάνει ως τη δική τους ταράτσα. Πέρασε κι αυτός τη «γραμμή» πάνω από τα φυλάκια και τα σύρματα και νάτον περήφανος μπροστά τους. Κάτι έγραφε κι αυτός σε μια γλώσσα που δεν ήξεραν να τη διαβάσουν. Όμως τα παιδιά κατάλαβαν, ένιωσαν το μήνυμά τους και φώναξαν χαρούμενα:
– Ζήτω…
Ξεφώνιζαν κι αυτά, ξεφώνιζαν κι εκείνα. Ήταν μια χαρούμενη, τρελή ανταλλαγή ζητωκραυγών, αγάπης, φιλίας. Βλέποντάς τα ένας ξένος ποτέ δεν θα πίστευε πως ένα χρόνο πριν η ανταλλαγή αυτή ήταν φωτιά, σφαίρες, αίμα, θάνατος. Όχι, προς Θεού, η ανταλλαγή αυτή δε γινόταν από παιδιά. Αν τα ρωτούσαν, θα ’ταν όλα αλλιώτικα…
Οι παιδικές καρδιές βρήκαν το φυσικό τους ρυθμό.
Ξέχασαν τα λάθη των μεγάλων.
Δυο ταράτσες, τέσσερα παιδιά, μια «γραμμή» ανάμεσά τους κι ένας χαρταετός κάθε φορά που φυσά από Νότο ή από Βορρά. Και το νήμα τόσο γερό να ξεκινά πότε από τούτα κι άλλοτε από κείνα τα παιδιά και να δένει γερά τις καρδιές τους.
– Αν τέτοιους χαρταετούς, σκέφτηκε η Μάνα, αφήσουμε όλοι να πετάξουν, τότε θα σβήσουν από μόνες τους οι «γραμμές», τότε θα λειώσουν τα σύρματα. Δεν θ’ αντέξουν κάτω από τέτοια αγάπη…
γαζωμένοι χαρταετοί πάνω σε μπλουζάκια...
 Το δηίγημα αυτό το έχει το ανθολόγιο της Γ΄ τάξης του Δημοτικού και το είδα πρόσφατα στο ανθολόγιο του γιου μου και με συγκίνησε πολύ.....Αν ήξερα να ζωγραφίζω θα ζωγράφιζα έναν πίνακα....με τις εικόνες του βιβλίου....όποιος μπορεί ας το κάνει.....
Σας αφήνω με τις τελευταίες σειρές....
-Αν τέτοιους χαρταετούς,σκέφτηκε η Μάνα,αφήσουμε όλοι να πετάξουν,τότε θα σβήσουν από μόνες τους <<οι γραμμές>>τότε θα λιώσουν τα σύρματα.Δεν θ' αντέξουν κάτω από τέτοια αγάπη........
Κάτι τέτοιο θα είχε στο μυαλό της και η Μπέττυ όταν διάλεξε τους χαρταετούς....μια γυναίκα που δεν είχα την τιμή να την γνωρίσω όμως την έβαλα στην καρδιά μου.......Αφιερωμένο σε εκείνη....
για έναν καλύτερο κόσμο.........
                                                      Να έχετε μια όμορφη εβδομάδα!!!
                                                                              Φιλιά!!!!

Πέμπτη 12 Φεβρουαρίου 2015

ΕΝΙΑΙΑ ΚΙΝΗΣΗ BLGGERS ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΚΒΙΑΣΜΟ!




Για την πείνα των παιδιών μας ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!
Για τους άστεγους των δρόμων ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!
Για τις αυτοκτονίες των συνανθρώπων μας ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!
Για τους πολίτες που πεθαίνουν από τη φτώχεια ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!
Για τις παραγωγικές ή μη ηλικίες που είναι στα αζήτητα ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!
Για τα παιδιά μας που φεύγουν στο εξωτερικό μετανάστες ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!
Για την τρίτη ηλικία που δεν έχει φάρμακα και περίθαλψη ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!
Για τα δυσβάσταχτα χρέη που μας φόρτωσαν χωρίς να φταίμε ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΤΕ ΤΟ!



Τετάρτη 11 Φεβρουαρίου 2015

Μάθημα ραπτικής!!!

Καλημέρα μπλογκοπαρεούλα!!!Κρύοοοοο!!!!
Δυο μέρες είμαστε στην κατάψυξη!!!Χιόνι πάντως δε θα δούμε!!!
Μη χαζευεται!!!Στο μάθημά μας!!!
Μάθημα ραπτικής!!!Θυμάστε το ύφασμα που σας είχα δείξει;
Το έκοψα σε κομμάτια περίπου τετράγωνα...έραψα φερμουάρ
το βλέπεται το έχω καρφιτσώσει,γαζώνω την άκρη του φερμουάρ με την καλή του υφάσματος

                                Εδώ το βλέπεται από την καλή...........

            Εδώ το καρφιτσώνω πάλι και γαζώνω κοντά στο φερμουάρ...ύστερα το γυρίζω από την ανάποδη το ύφασμα καλή με καλή και γαζώνω τις υπόλοιπες τρεις πλευρές!!
Και έχουμε τρία υπέροχα διακοσμητικά μαξιλαράκια για παιδικό δωμάτιο με χαρταετούς!!!
Το ύφασμα το βρήκα στο συρτάρι ούτε που θυμάμαι που το είχα βρει!!


                Τα μαξιλαράκια θα πετάξουν και αυτά που αλλού; μα στη Βέροια φυσικά για τη γιορτή αγάπης!!!!                                                                
                                                                           


Σας χαιρετώ για την ώρα φτιάχνω έναν πίνακα ανακοινώσεων από παλιό συρτάρι...
τι νομίζεται ότι ξέχασα τα συρτάρια;όχι δεν πετάμε τίποτα!!!
Φιλιά και να περνάτε καλά!!!

Σάββατο 7 Φεβρουαρίου 2015

Χαρταετοί!!!!!!!!


Καλημέρα μπλογκοπαρεούλα!!!
Επιτέλους λίγος ελεύθερος χρόνος να κάνω αυτή την ανάρτηση!
Όταν κάθομαι να κάνω μια ανάρτηση,συγχρόνως κάνω και δουλειές τα θέλει το κεφάλι μου!!
Γράφω δυο σειρές σηκώνομαι γιατί τελείωσε το πλυντήριο ρούχων!
Άντε λέω να απλώσω τα ρούχα...σηκώνομαι...πάω ν' ανοίξω την πόρτα του μπαλκονιού μου την έφερε ο αέρας στα μούτρα...έχουμε δυο μέρες ισχυρότατους νοτιάδες!!άστο για την ώρα...μετά..θα μου τα πάρει τα ρούχα και θα τα φτάσει στο βουνό...
Ξανακάθομαι,δεν περνάνε λίγα λεπτά μου ρχεται μυρωδιά καμένου τι στο καλό λέω άφησα τίποτα 
στο ρεύμα...πάνε οι φακές!κόλλησε το φαΐ!Τι να σώσω;Άντε φτου κι από την αρχή να βάλω άλλες
Ξανακάθομαι,να σηκώνομαι κάθε τρεις και λίγο να κοιτάω το φαί μην την πατήσω πάλι.....
χτυπάει το τηλέφωνο,ο γιος μου από το λύκειο ''μαμά έλα να με πάρεις πονάει το στομάχι μου''
άντε στην αποθήκευση πάλι...Κι ύστερα να τρέχω και στο χωράφι...
Σήμερα λοιπόν λέω σεισμός να γίνει την ανάρτηση θα την τελειώσω!!
Μη σας κουράζω άλλο...
Θα σας δείξω αυτά τα μπρελοκάκια που έφτιαξα από τσόχα σε σχήμα χαρταετού! 




               Αυτοί είναι χαρταετοί από πηλό και μου τους έδωσε μια φίλη...όλα καλοδεχούμενα!!!

Και εδώ δεν θα σας πω τι είναι θα σας αφήσω με την απορία....
Τι θέλει να πει ο ποιητής;

Οι χαρταετοί φυσικά είναι για τη γιορτή αγάπης που θα γίνει στη Βέροια για την Πρωτοβουλία για το παιδί.Αυτά φίλες μου για την ώρα.Όλοι μαζί μπορούμε!!!!


                                                                   Φιλιά!!!!!

Τρίτη 3 Φεβρουαρίου 2015

Let's Go Fly A Kite!!!!!!!!!!!!

              Καλημέρα στην όμορφη παρέα και καλό δημιουργικό μήνα σε όλους!!!!!!! Μετά από μέρες συνεχόμενης βροχής,αέρα να πάλι ένας λαμπερός ήλιος να μας συντροφεύει!!!Επιτέλους!!!
                                       Ποιος δε θυμάται την ανεπανάληπτη Mary Poppins;
                   Αυτή την υπέροχη γκουβερνάντα που με μοναδικό τρόπο χάρισε στα παιδιά έναν μαγικό
κόσμο γεμάτο χαρά,παιχνίδι,αγάπη!!!Ο κύριος Μπανκς ήθελε η γκουβερνάντα να είναι αυστηρή τα παιδιά όμως είχαν άλλη άποψη!Ήθελαν η γκουβερνάντα τους να είναι χαρούμενη και να παίζει μαζί τους!Τι ποιο απλό;Η επιθυμία τους έγινε!!!Ήρθε η Μαίρη Ποππινς με την μαγική της ομπρέλα και όλα άλλαξαν στο σπίτι του κ.Μπανκς!!Τι υπέροχη ταινία!!!!
                                   Αυτό θέλουν τα παιδιά.....μόνο αγάπη.....και να παίξεις λίγο μαζί τους....
 ας γίνουμε λίγο και εμείς παιδιά....δεν είναι κακό.......Στην ταινία ακούγεται ένα τραγούδι.....
                                           Let's go fly  a kite!!!!!!!!
από εκεί εμπνεύστηκα και έφτιαξα αυτόν τον καμβά.Τα σχέδια τα βρήκα στο διαδίκτυο και τα σχεδίασα πάνω στον καμβά και το ζωγράφισα!!



Για τα παιδιά λοιπόν...σ' αυτά ανήκει ο κόσμος....εμείς είμαστε δίπλα τους και πίσω τους να ανοίγουμε την αγκαλιά μας σε κάθε δυσκολία τους.....

         
                          

Όλοι μαζί μπορούμε να στείλουμε μήνυμα αγάπης και ελπίδας στη Βέροια και όπου αλλού χρειαστεί
να πετάξουμε ψηλά εκεί που ο ουρανός είναι καθαρός!!!!
                                              Τα φιλιά μου και την αγάπη μου!!!!!!!!!!!


Υ.Γ.το σχέδιο το βρήκα εδώ